Honger negeren is NIET oké!

Gepubliceerd op 28 mei 2020 om 11:09

Het hebben van honger, of beter gezegd het hongergevoel kunnen weerstaan, wordt vaak als een prestatie gezien. Honger staat voor veel mensen gelijk aan afvallen, dus het hebben van honger is goed. Sommige dieetgoeroes zeggen zelfs: ‘Je moet van het hongergevoel leren houden’. Maar dat is echt bullshit (sorry🤭). Het voelen van honger is een teken van het lichaam dat het iets nodig heeft. Wanneer je dat structureel negeert, doe je je lichaam en jezelf tekort. Ik ga je uitleggen waarom het luisteren naar het hongergevoel ontzettend belangrijk is. 

 

Het overlevingsmechanisme 


Je lichaam is zodanig afgesteld, dat het altijd zal aansturen op overleven. Eten is van fundamenteel belang om in leven te blijven, het is een biologische basisbehoefte. Eten bevat energie en voedingsstoffen. Op het moment dat je lichaam te weinig energie en/of voedingsstoffen binnenkrijgt, komt je lichaam in de overlevingsmodus terecht.

Wanneer je lichaam op die overlevingsmodus overgaat, zit het in een crisis en gaan je brein en hormonen anders werken. Je hersenen snappen namelijk niet dat jij minder eet omdat je wilt afvallen. Je hersenen denken dat er voedselschaarste is en bereidt zich voor op een hongersnood.

Zolang je structureel te weinig eet, ook al heb je tussendoor eetbuien (goed om te beseffen!), zullen je hersenen seintjes afgeven dat je moet eten. Hierdoor ontstaat er ook een mentale fixatie op eten. De kans op eetbuien wordt vergroot, want je lichaam wilt zo snel mogelijk het tekort aan energie en voedingsstoffen aanvullen, plus het liefst nog wat extra reserves als voorbereiding op de volgende hongersnood.

 

Fysieke honger


Wanneer je lichaam voeding nodig heeft, wordt het hormoon Ghreline aangemaakt. Dit hormoon wekt eetlust op. Het negeren van dit signaal, kan er al voor zorgen dat je lichaam het idee krijgt dat er voedselschaarste is. Het is dus belangrijk om hier naar te luisteren en te handelen, om te voorkomen dat je lichaam in de overlevingsmodus terechtkomt.

 

Soms kan dit hongergevoel je overvallen op momenten dat je niet de mogelijkheid hebt om te eten. Dit is helemaal niet erg, want rationeel weet jij ook wel dat er geen daadwerkelijke hongersnood is en overleef je het wel. Maar als je een chronische dieëter of strenge lijner bent, dan breng je je lichaam eigenlijk constant in een stresssituatie.

 

Het maakt overigens niet uit of je slank bent of overgewicht hebt. Ook als je overgewicht hebt, kom je gewoon in deze hongerstand terecht. ‘Ja, maar ik heb eetbuien, dus mijn lichaam krijgt dan toch voldoende binnen?’ Ja, klopt! Maar die eetbuien ontstaan juist doordat je tijdelijk te weinig hebt gegeten (of mentale restricties hebt). De nummer één oorzaak van eetbuien is fysieke en/of mentale  ‘uithongering’.

 

Mentale honger


De mentale drang naar eten – mentale honger – is altijd een gevolg van restrictie. Mentale honger kan ontstaan als gevolg van de fysieke honger, maar kan ook ontstaan doordat jij jezelf bepaalde producten verbiedt. Dit heeft eigenlijk alles te maken met de eetregels die je voor jezelf hebt.

Hoe meer jij iets niet mag van jezelf, hoe meer je ernaar gaat verlangen. Zo werkt het gewoon. Het brein raakt gefixeerd op eten als gevolg van daadwerkelijke of ingebeelde restrictie, waardoor de honger naar eten toeneemt. Ook mentale honger kan leiden tot overeten of eetbuien.

Je lichaam en geest hunkeren dus niet alleen naar eten omdat het lichaam het nodig heeft, maar ook naar eten dat jij jezelf verbiedt. Daarom blijf ik hameren op het feit dat het zo belangrijk is dat je jezelf geen verbod legt op bepaalde producten. Hoe neutraler je tegenover eten staat – al het eten! – hoe minder angst, schaamte of schuldgevoelens je ervaart.

 

Emotionele honger


Soms eten we om onszelf te troosten, een goed gevoel te geven, om rust te ervaren of om iets te vieren. Kortom we eten uit emotie. Je kunt bij bepaalde emoties ook écht zin hebben in eten. Dit noem ik emotionele honger. Op emotie-eten ligt een hele negatieve lading, maar eigenlijk is het heel normaal.  Eten kan soms ook een troostende functie hebben.

Emotie-eten is overigens iets anders dan een eetbui. Eetbuien ontstaan puur als gevolg van restricties, terwijl emotie-eten het gevolg is van - heel verrassend – emoties. Emotie-eten is heel normaal, maar kan wel een probleem vormen op het moment dat eten je enige manier is om met emoties om te gaan of wanneer eten ingezet wordt om emoties te onderdrukken.

IJs eten terwijl je aan het janken bent is eigenlijk heel gezond. Maar een bak ijs eten, om het verdriet niet te hoeven voelen is een heel ander verhaal.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.