Het spijt mij...

Je bent moe, zeg je. Moe om elke dag weer dat gevecht te moeten leveren. Elke dag weer weerstand te bieden. Je staat elke dag op met de angst ‘zal het vandaag weer gebeuren?’. Of je bent opgestaan met een rotgevoel omdat het gisteren gebeurd is. Of beide.

Ik denk: nee, je bent niet moe. Je bent uitgeput. Want ik herken dat gevecht.

Jij kijkt mij aan, ik kijk jou aan. Het enige wat ik kan zeggen is ‘het spijt mij’. Het spijt mij dat ik jouw pijn en verdriet niet even over kan nemen. Het spijt mij dat ik geen kant-en-klare oplossing voor je heb. Het spijt mij dat ik geen pilletje heb die de drang naar eten bij je wegneemt, zodat je eindelijk rust hebt.

Want ooh, dat verlangen naar dat pilletje heb ik ook heel lang gehad.

**

Ik ga iets heel kwetsbaars met je delen. Als coach sta ik soms ook heel machteloos. Wetend wat de ander doormaakt, maar niet een kant-en-klare oplossing kunnen bieden is soms echt ‘killing’.

De persoon voor mij hoopt dat ik haar de verlossing kan bieden. Maar eetbuien kunnen heel hardnekkig zijn en de oorzaak is complex. Dus ik kan nooit beloven dat die eetbuien na het afronden van één traject weg zullen zijn. Dat wil ik wel, maar dat kan ik niet!

Als er coaches, diëtisten, gewichtsconsulenten, voedingsdeskundigen zijn die dit wel beloven, dan zou ik graag van hen willen weten waar zij die pilletjes kopen.

Ik ben gewoon heel eerlijk. Ik kan jou niet de verlossing beloven. Maar wat ik wél kan beloven is dat ik er alles aan doe om samen met jou te onderzoeken waar je eetbuien vandaan komen. Ik kan je wél beloven dat ik alles uit de kast haal om te onderzoeken wat jij nodig hebt om grip te krijgen op je eetbuien. Ik kan je wél beloven dat ik er voor je ben en dat je dit niet alleen hoeft te doen.

Liefs, Lieke