Als een tabula rasa kom je op deze wereld. Je verhaal ligt nog open. Nou ja, soort van (daar kan uiteraard over gediscussieerd worden). Gaande weg wordt je verhaal geschreven. Deels door jou, maar vooral door anderen. Overgeleverd aan de wereld. De plek waar je verwekt en geboren bent, bepaalt. Het gezin, het land, de cultuur, de mensen om je heen.Je gaat op ontdekkingstocht. Waar liggen de grenzen? Wat wordt van mij verwacht? Hoe moet ik mij gedragen om erbij te horen? En zo zijn de eerste hoofdstukken van jouw levensverhaal geschreven, zonder dat je het door hebt. 

Heeft het leven zin?Of geven we het leven zin?Gebeurt alles met een reden?Of geven we alles een reden?Komen we met een doel op deze aarde?Of geven we een doel aan ons bestaan?

Ik worstel met mijn diagnose en jij waarschijnlijk ook...

Je gelukkig voelen… dat willen we natuurlijk allemaal. Het ironische is alleen, dat hoe meer je geluk najaagt, hoe ongelukkiger je wordt. En hoewel we dat misschien allemaal diep van binnen ergens wel weten, blijven we toch jagen op dat ultieme geluksgevoel.

Maandagochtend 3 augustus. De telefoon gaat terwijl ik op de wc bezig ben met de grote boodschap. Op het scherm zie ik de naam van mijn huisarts staan. Ik schrik. Ze zouden mij alleen bellen als er iets mis zou zijn. Dit telefoontje wil ik niet missen, dus ik trek mijn broek half op, stap de wc uit en neem de telefoon op.

Ik stond op de weegschaal en keek naar beneden. Benieuwd wat de weegschaal vandaag zou aangeven. Maar deze keer was anders dan anders. Het cijfertje op de weegschaal sloeg in als een bom. Dit is niet goed! Waar ben ik mee bezig? Twee jaar lang stond ik elke dag minimaal 1 keer op de weegschaal en zag dat cijfertje steeds verder zakken. Maar in die twee jaar heb ik mij geen moment gerealiseerd dat ik mezelf letterlijk en figuurlijk kwijt aan het raken was.

Mentale gezondheid ziet er bij iedereen anders uit. Daarom is het zo belangrijk om vriendelijk te blijven voor elkaar (en voor jezelf). Je weet nooit hoe iemand zich voelt en waar iemand op dit moment doorheen gaat. Vandaag, 10 oktober, is het World Mental Health Day. Het is een dag om aandacht te besteden aan mentale gezondheid en stil te staan bij het feit dat er mensen zijn die op dit moment een zwaar mentaal gevecht aan het leveren zijn.

In de 29 jaar die ik nu op deze aardbol doorbreng, heb ik verschillende ideeën en verwachtingen gecreëerd ten aanzien van mezelf. Ideeën over wie ik zou willen zijn en wie ik zou willen worden. Een soort ideaalbeeld in mijn hoofd. Maar de realiteit is anders.