Je anders voelen dan anderen

Gepubliceerd op 13 maart 2022 om 11:28

Ik worstel met mijn diagnose en jij waarschijnlijk ook...


Ik heb mij altijd anders dan 'anderen' gevoeld. Daar heb ik veel mee geworsteld. Ik heb vaak het gevoel dat ik te veel ben voor deze wereld en dat de wereld te veel is voor mij. Dat ervaar ik nog steeds en zeker in deze tijd.

 

Maar naarmate ik ouder word kan ik dat gevoel van 'anders-zijn' steeds beter plaatsen. Ik ben namelijk tot het besef gekomen dat we allemaal een beetje anders zijn. De een ervaart dit alleen bewuster en intenser dan de ander.

 

Als we geboren worden zijn we allemaal een klein beetje anders, van binnen (onzichtbaar) en van buiten (zichtbaar). Dus daarom kan het ook niet anders dan dat iedereen zich anders voelt dan anderen.

Doordat we allemaal anders zijn, kunnen we nooit 'weten' hoe een ander zich voelt, hoe de ander denkt en hoe de ander de wereld om zich heen ziet en ervaart (letterlijk en figuurlijk). We leven daarom allemaal in een andere wereld, in onze eigen innerlijke wereld.

Maar ondanks dat we niet kunnen 'weten', kunnen we wel ons best doen om elkaar een beetje te begrijpen. Door nieuwsgierig te zijn, vragen te stellen en te luisteren. En dan het liefst zonder oordeel. Het paradoxale is namelijk dat wanneer jij de ander veroordeelt op het 'anders zijn', je daarmee jezelf ook automatisch veroordeelt op het 'anders zijn'. Iets om over na te denken...

Je anders voelen kan heel eenzaam zijn, want je zult altijd alleen zijn in je innerlijke wereld. Voor mij voelt het althans soms heel eenzaam en alleen. Maar tegelijkertijd is het ook fantastisch om anders te zijn. Het allermooiste aan anders zijn is dat je niet hetzelfde bent en daardoor ben je automatisch speciaal, bijzonder en uniek. Mooi is dat...

Vergeet ook niet dat wij in ons eentje met heel veel zijn. Jij bent anders, ik ben anders, zij zijn anders, maar uiteindelijk worstelen we allemaal met dezelfde diagnose: 'mens-zijn'

 

‘Wat een opluchting dat ik niet de enige ben', zei vandaag weer iemand tegen mij. Dat hoor ik regelmatig. Nee klopt, zeg ik dan. Je bent niet de enige en dat ben je ook nooit geweest. De worstelingen die jij ervaart, die heb ik ook. Die heeft iedereen. Dat maakt het niet minder erg overigens, want wat kan het soms pittig zijn! Maar het betekent wel dat je meer compassie met jezelf mag hebben.

Die jaloezie, onzekerheid, je verloren voelen, het niet meer weten, somberheid, twijfel aan jezelf, je anders voelen,….. het hoort allemaal bij onze diagnose. It’s all part of the human experience, and it is a hell of a ride.

In het 'anders-zijn' en de worstelingen die daarbij horen, zijn we allemaal toch weer hetzelfde...

 

Liefs X

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.